vrijdag 15 januari 2016

Transitie jeugdzorg: de vrijgevestigd hulpverlener als onbetaald gemeentelijk administratiekantoor

In de media wordt de balans opgemaakt van een jaar transitie jeugdzorg. De berichtgeving is positief. Bijna propagandistisch, men kan denk ik niet anders. We kunnen namelijk niet terug vrees ik... 

Is het zo goed gelopen? Biedt de transitie genoeg waarborgen voor een echt 'child led' jeugdhulp systeem? Een systeem waarin de inhoud en  daarmee de ontwikkeling en opvoeding van kinderen voorop staat? Of is het een systeem geworden waar de inhoud verdwenen is?

Goed verlopen? Ik heb er nog niets van gemerkt... voor mij is de transitie een onwerkbare moloch gebleken: dagen zit ik achter de pc te registreren, uit te zoeken wat de tarieven en codes zijn: heel fijn die verschillen per regio. Ik vermoed welhaast dat wij als Nederlanders een  'verzuilings-gen' hebben, wat borg staat voor diversiteit en daarmee voor heel veel verschillende regels en procedures. 

Zo ben ik maandelijks aan het worstelen met facturen, extra aanleverspreadsheets en wat dies meer zij. Iedere ambtenaar die ik spreek, is even aardig en voorkomend maar voorzover ik kan zien is alle, werkelijk alle energie (en geld) gegaan naar het inrichten van het proces en naar bewaking van budgetten. Hoe meer controle en controle op controle (en dat kost geld) hoe minder geld er is voor de inhoud... Professionals hebben ruimte nodig - en veel minder regels en controle. Scheelt heel veel geld op de lange termijn! 

Ik schreef al eerder dat de eenpersoons praktijk de rekening van de transitie betaalt. Helaas is dat echt zo. Vrijgevestigd hulpverleners in eenpersoonspraktijken zijn een onbetaald administratief gemeenteloket geworden. Waar de zorgverzekeraar al iedereen liet 'tekenen bij het kruisje' heeft de gemeente dat overgenomen. Wat tarieven betreft is het eenheidsworst en slikken of stikken. Dat inmiddels per (betaald) contact uur er ten minste een half uur (vaak meer) administratie (onbetaalde uren) tegenover staat, is iets dat de vrijgevestigde maar gewoon moet doen.....

Kwalitatief goede zorg blijft geboden worden alleen maar omdat hulpverleners  hun cliĆ«nten niet willen laten zitten. Voor minder geld, onder vaak belabberde omstandigheden gaan zij door. 

Ik heb ook dit jaar een contract met de regio Z/O Utrecht maar ik weet niet of dit houdbaar blijkt: men heeft eenzijdig een tariefkorting van 8% doorgevoerd.Ook hier: slikken of stikken want aanpassingen op een contract zijn niet mogelijk. Er wordt meer werk gevraagd en minder betaald
De gemeente is gekort op haar budget, dus wordt de korting doorberekend. Bizar: 8% minder is direct 8% minder salaris. Geen taak minder maar gewoon minder geld. 


Het puzzelt me waar de beroepsverenigingen blijven, waar blijft het massaal protest? Hoeveel praktijken zijn al gesloten? Waarom rekenen we niet gewoon administratiekosten door aan gemeenten en aan CBS? Met een uurtarief van rond de 87 Euro kan en mag je niet verwachten dat dit allemaal gratis gaat! Dit tarief is voor post academisch hoog gekwalificeerde hulpverleners echt ondermaats - zeker als je bedenkt dat in dat uurtarief alle administratie uren en overhead (belastingen, premies, pensioen, bijscholing) al verrekend behoren te zijn.  

De balans van de transitie is voor mij dat zij is doorgeschoten: processen en procedures worden strakker,  budgetten krapper, eisen aan doorgeven cijfers e.d. hoger. 2016 zal uitwijzen of werken met een contract in de eenpersoonspraktijk haalbaar blijft.  

De berichtgeving in de media over een geslaagde transitie is daarmee voor mij absoluut niet passend. Ook al kunnen we niet terug: de transitie heeft nu een forse inhoudelijke transformatie nodig wil ze ooit een systeem worden waarin het kind ECHT centraal staat. Of dit lukt? Dat kan alleen als de professional zijn of haar autonomie terugkrijgt tegen een fair uurtarief, gedifferentieerd naar complexiteit van hulpvraag en ervaring van de hulpverlener. Gaat dat gebeuren? Iets in mij hoopt het maar ik heb er helaas een heel hard hoofd in.... 


1 opmerking:

  1. Ik zie dat de deskundigen, beter gekwalificeerd dan de sociaal werksters van het niveau 'jeugdhulp' en 'jeugdzorg', omkomen in bureaucratisch administratief werk, waardoor veel kennis verdwijnt door het stoppen aan diagnostische of therapeutische hulpverlening aan jeugd, of het verlagen van het hoge niveau naar het lagere van deze 'jeugdzorg' om daarmee - met 'jeugdzorg' samenwerkend - nog aan brood te komen.
    Dat deze verwaterende pseudo-jeugd'zorg', lager dan het kwalitatieve niveau van jeugd-gezondheidszorg met beroepsgeregistreerde deskundigen, niet sterk geneigd is om door te verwijzen naar specialisten is al langer duidelijk bij ouderondersteuners.
    De Kinderombudsman heeft eind 2013 (http://www.dekinderombudsman.nl/92/ouders-professionals/publicaties/rapport-is-de-zorg-gegrond/?id=325) geconstateerd dat de 'jeugdzorg'(nu Veilig Thuis of Jeugdbescherming; gezinsvoogdij-instellingen) in hun rapportages (naar de rechters) vele fouten (insinuaties) maken en dat er een financiƫle 'perverse prikkel' bestaat om kinderen als werkgelegenheidsobjecten juridisch aan zich te binden (OTS en Machtiging uithuisplaatsingen).
    De jeugdzorglobby heeft te veel macht verkregen en het onervaren volk ziet de dreiging naar hun kroost niet, en zelfs deskundigen denken zich aan het lage niveau te moeten conformeren.
    Jammer.
    Bureaucratie is geen zorg of hulp van niveau aan kind en gezin. Wisten ouders dat maar, vooraf.

    BeantwoordenVerwijderen